martes, 9 de diciembre de 2014

Miedos de un adoptado

No hablo en general, hablo de mi propia persona La influencia del pasado al presente El miedo a un segundo abandono mas mayor se hace uno mas aparece ese miedo Es algo incontrolable que se agrava con la soledad Cuando porfin tienes a alguien que prometio andar siempre a tu lado y sin motivos ves que se tropezo con otro camino y ves como se aleja poco a poco mirando atras, pidiendo disculpas pero alejandose, duele duele mucho Noo no desvio mi post a otros temas, aparte del dolor sentimental que eso por si solo ya es como si faltara el aire, se le suma sin querer el pensar que namas nacer fue abandonado y su destino es el acabar abandonado Solo pensarlo da miedo, pero debemos parar ,pensar y seguir como sea para adelante. Pensar que el primer abandono justificado o no, tenia unos motivos y que a la otra persona la que nos trajo al mundo tambien le fue dificil y dolio. Por suerte la vida y los años enseñan a uno a perdonar Aunque esta vida no la entiendo y es mas dificil de lo que pensabamos de pequeños, asi es la vida y el perdonar y tener la conciencia tranquila ayuda a dormir por las noches y tener ganas de ver amanecer y seguir Nos trajeron a la vida y aunque abandonado , no nos privaron de poder vivirla y a los que nos dejaron en maternidades nos dieron la oportunidad de que otra familia nos adoptara y poder ser felices No guardo rencor por el pasado, pero escribo el post para decir que si alguien siente esos miedos a ser por segunda vez abandonado ,no es el /la unico/a y siempre hay que seguir ,que con los palos ya aprenderemos a hacer una hoguera para darnos nosotros mismos el calor necesario. Que opinais, a alguien le ha pasado algo parecido, esos miedos??? Un saludo y orgulloso de ser adoptado

miércoles, 25 de enero de 2012

ADOPCION. A MI HERMANO BIOLOGICO

Hola aunque tu no me conozcas yo a ti si, antes de decirte quien soy te voy a contar una historia.

"Una vez hubo una chica que se quedo embarazada y no quiso tener al bebe, por lo cual lo abandono (dejo en adopción),a ese bebe lo adoptarón una familia y creció como cualquier otro pero a los siete años sus padres le dicen que es adoptado y aqui empieza el niño a darle vueltas a la cabeza y a hacerse preguntas , ¿como sera su madre biologica? ¿sera famosa? ¿sera una indigente o drogadicta? en fin se le viene el mundo a los pies, el niño se hace adulto y mediante un abogado localiza a su madre biologica la cual le dice que se quedo embarazada muy joven y fuera del matrimonio y antes eran otros tiempos, estava mal visto, tambien le dice que ella ahora tiene una vida con un marido y dos hijos mas que ha tenido (mis hermanos) pero que no quiere que yo salga a la luz y le joda la familia."

¿Tu que opinas? Pues bien ese bebe que se hizo mayor soy yo y tu eres mi hermano,
hermano biologico , hermano de sangre.

A partir de aqui tu decides, si quieres mantener el contacto o la amistad yo estoy encantadisimo, y si el lo contrario no lo entendere pero te respetare.

REALMENTE ESTE ES MI CASO, SE QUIENES SON MIS HERMANOS BIOLOGICOS PERO MI MADRE BIOLOGICA NO QUIERE QUE LOS CONOZCA, SI ALGUN DIA TENGO LA OCASION POSIBLEMENTE LE DIGO LO QUE HE ESCRITO EN ESTAS LINEAS.

miércoles, 14 de diciembre de 2011

CARTA A UNA MADRE BIOLOGICA

POSIBLE CARTA DE UN ADOPTADO/A A UNA MADRE BIOLÓGICA QUE EN SU MOMENTO DEJO A SU HIJO/A EN ADOPCIÓN.


HOLA SOY TU HIJO,
EL HIJO QUE EN SU MOMENTO ABANDONASTE,
ABANDONASTE Y ENTERRASTE EN TU PASADO
UN PASADO OLVIDADO PARA UNOS PERO NO PARA OTROS

UN PASADO DONDE AL NO SABER ME IMAGINABA COMO ERAS, A VECES COSAS MARAVILLOSAS A VECES NO TAN BUENAS,

UN PASADO LLENO DE INCERTIDUMBRE, PREGUNTAS SIN RESPUESTA
Y AHORA QUE EMPIEZO A VER LAS PIEZAS DE MI PUZZLE POR FAVOR NO ME APAGUES LA LUZ,
NO ME CIERRES LA PUERTA

NO QUIERO MOLESTARTE NI ENTROMETERME EN TU PRESENTE, SOLO QUIERO RESPUESTAS
RESPUESTAS PARA COMPLETAR MI PUZZLE
NO QUIERO NI DINERO ,NI AMOR NI UNA FAMILIA YA QUE LA FAMILIA YA LA TENGO
!SI ESTOY BIEN, ME EDUCARON BIEN Y ME TRATARON BIEN GRACIAS A DIOS!

¿QUE PASO, POR QUE ME DEJASTE?
¿Y SOBRETODO HAY ALGUNA ENFERMEDAD HEREDITARIA DE LA CUAL DEBA PREOCUPARME?
¿QUIEN ES MI "PADRE BIOLÓGICO" SABE EL DE MI?
¿TENGO HERMANOS/TÍOS/PRIMOS DE SANGRE, COMO SON?

SOLO TE ESCRIBO PARA DESAHOGARME Y RESOLVER DUDAS YA QUE YO SI QUE NO ME ARREPIENTO DE MI PASADO, CREO O AL MENOS ESPERO, ESTAR HACIENDO LAS COSAS BIEN EN LA VIDA.

ESPERO QUE ESTÉS BIEN UN HASTA PRONTO Y UN ABRAZO

P.D. SI MOLESTO POR FAVOR HAZMELO SABER PARA SER CONSCIENTE Y NO SEGUIR HACIÉNDOLO
GRACIAS

jueves, 17 de noviembre de 2011

POLEMICO ANUNCIO DE VODAFONE Y ADOPCION

VODAFONE HACE UN PAR DE DIAS EMITIO UN ANUNCIO POR TELEVISION QUE ES UNA AUTENTICA FALTA DE RESPETO A LAS PERSONAS ADOPTADAS.

EL ANUNCIO SE PUEDE VER EN ESTE ENLAÇE:
http://www.youtube.com/watch?v=ZCi-f9QLDLs&feature=youtube_gdata_player

SINCERAMENTE ME PARECE QUE ES UNA FALTA DE CONSIDERACIÓN Y QUE LA PUBLICIDAD CADA
VEZ ES MAS AGRESIVA EN GENERAL Y EN TODOS LOS SENTIDOS.
COMO BIEN DECIA William Shakespeare "Ser o no ser e aqui la questión", POR DIOS TANTO CUESTA SER "PERSONA" SIN FALTAR, AYUDANDO EN VEZ DE ENTORPECER.

ESTE ES UN COMUNICADO DE LA ASSOCIACION "LA VOZ DE LOS ADOPTADOS" SOBRE ESTE TEMA:

http://www.lavozdelosadoptados.es/index.php?option=com_content&view=article&id=206%3Acomunicadovodafone&catid=72%3Aarticulos-de-la-voz&Itemid=195&lang=es

Comunicado de La Voz de los Adoptados ante el anuncio emitido por Vodafone .

Hace un par de días, la empresa de telefonía móvil Vodafone nos sorprendía a todos con un anuncio que a muchos no nos ha dejado indiferentes. Hay opiniones para todos los gustos, gente ofendida, y gente que no lo está, adoptados confusos y padres indignados por el mensaje que destila el anuncio, y niños que a cualquier hora pueden estar frente a la televisión y pueden no comprender lo que están transmitiendo si es que realmente hay algo a transmitir.

Desde la perspectiva de adultos adoptados entendemos que el anuncio pretende ser un gag divertido, que refleje la incredulidad de la oferta, pero igual que nosotros nos ponemos en el punto de vista publicitario nos preguntamos si los creativos se han puesto en la piel de los menores adoptados y su realidad, en lo que significa sufrir un abandono en la infancia y reconstruirse de nuevo acompañados con una nueva familia que no te engendraron pero son tus padres.


Señores de Vodafone ¿Debemos entender que los hijos adoptados no recibimos llamadas de nuestros padres? ¿o por el contrario si somos hijos biológicos nuestros padres nos llaman más a menudo? No sabemos. El mensaje del anuncio no nos queda claro, y por lo tanto, dudamos de la efectividad de la campaña publicitaria.


Señores de Vodafone ¿nos están diciendo que la paternidad adoptiva es de segunda categoría? ¿Están poniendo en duda la filiación por adopción? creemos que este tipo de mensajes no son nada positivos ni para las familias adoptivas, porque pueden herir su sensibilidad, ni para los niños y niñas adoptad@s que pueden recibir un mensaje desvirtuado y confuso que sin duda, puede dificultar la creación y el desarrollo del vínculo con sus respectivas familias.



Señores de Vodafone ¿saben ustedes cual es el número de familias adoptivas actualmente en España? ¿saben que la mayor parte de familias adoptan a menores que han vivido ya una experiencia de abandono a edades muy tempranas? ¿saben que estos menores tienen que lidiar día a día con la gente de la calle que permanentemente les recuerda que son diferentes?



Señores de Vodafone no sabemos que pretendían con su campaña. Lo que si sabemos, es que se han basado en un vulgar estereotipo que lo único que fomenta es el prejuicio social. Con la difusión que están haciendo se están cargando años de trabajo de las asociaciones que nos dedicamos a la defensa de la adopción, asociaciones tanto de padres, como de personas adoptadas que hacemos pedagogía en torno al hecho adoptivo.



Señores de Vodafone les invitamos a la reflexión. No nos pidan sentido del humor, porque hay cosas con las que no se juega.

PERSONALMENTE ESTE COMUNICADO ESTA DEMASIADO BIEN REDACTADO Y DEMASIADO RESPETUOSO
PERO COMO SE DICE ""HABLANDO SE ENTIENDE LA GENTE".

martes, 8 de noviembre de 2011

ADOPCION.2 COMPRENDO EL PASADO PERO NO EL PRESENTE

HOLA OTRA VEZ, DESPUES DE VARIOS MESES SIN REALIZAR ENTRADAS, AHI VA:

NO SIEMPRE SE ENCUENTRA LO QUE SE BUSCA, PERO PARA ESTO MAS O MENOS ESTAMOS TODOS
PREPARADOS
(SI ALGUIEN NECESITA APOYO,AYUDA,CONSEJOS,COMPRENSION PARA ESTO ESTA LA VOZ DE LOS ADOPTADOShttp://www.lavozdelosadoptados.es LO RECOMIENDO)


CUANDO ENCONTRAMOS TENEMOS QUE ESCUCHAR Y DEJAR EXPRESARSE A LA "MADRE BIOLOGICA O PADRE BIOLOGICO" DE LOS ECHOS Y LOS MOTIVOS QUE LES IMPULSARON A ABANDONARNOS,
AUNQUE AL PRINCIPIO EN ALGUNOS CASOS NO COMPARTAMOS O NO ENTENDAMOS LO MEJOR ES DEJAR PASAR UN POCO DE TIEMPO Y PENSARLO FRIAMENTE.
ANTES NO HABIA LA MISMA MENTALIDAD NI LIBERTAD QUE HAY AHORA, SER MADRE SOLTERA O
SERLO ANTES DEL MATRIMONIO ESTABA MUY MAL VISTO.

YO EN MI CASO HE ACABADO ACEPTANDO Y COMPRENDIENDO EL PASADO, MI "MADRE BIOLOGICA" ME ABANDONO POR ESTOS MOTIVOS.(Segun ella)

Y HAY CASOS QUE DESPUES DEL REENCUENTRO MANTIENEN UNA AMISTAD O UNA RELACION CORDIAL
YA QUE MADRE NO ES QUIEN TE TRAE AL MUNDO SINO QUIEN TE CRIA,QUIEN TE DA CARIÑO,QUIEN SE HA PASADO MONTONES DE NOCHES EN VELA POR NOSOTROS CUANDO DE PEQUEÑOS ESTABAMOS MALITOS Y DE MAYORES CUANDO REGRESABAMOS DEMASIADO TARDE A CASA.

PERO TAMBIEN HAY EL LADO OSCURO, QUIEN SE DESENTIENDE, DICE QUE FORMAS PARTE DEL PASADO Y NO DE SU PRESENTE, DICE QUE NO TE ENTROMETAS EN EN SU VIDA.
, Y AUNQUE TE QUEDAS SIN PALABRAS, ESTO ERA UNA POSIBILIDAD.

Y CASOS EXTREMOS AUNQUE NO EL MIO QUE LA MADRE BIOLOGICA HA LLEGADO A DENUNCIAR A SU
HIJO O HIJA BIOLOGICO POR "ACOSO" ESTO YA ES ACOJONANTE.

UN ADOPTADO CUANDO BUSCA, NO BUSCA CARIÑO NI UNA MADRE, BUSCA COMPLETAR LAS PIEZAS
DE SU PUZZLE, BUSCA RESPUESTAS , BUSCA SUS ORIGENES PERO SIN ANIMO DE ENTROMETERSE
EN NINGUNA VIDA O FAMILIA.

¿REALMENTE LA GENTE QUE NO ACEPTA EL PRESENTE Y IGNORA EL PASADO PUEDEN DORMIR POR
LAS NOCHES?¿SE ACUERDAN DE CUANDO DIERON A LUZ, EL DIA DEL CUMPLEAÑOS? Y LO MAS IMPORTANTE ,
¿TIENEN SENTIMIENTOS?


DOY LA ENHORABUENA A LOS QUE OS HABEIS DECIDIDO A BUSCAR, A LOS QUE HABIES ENCONTRADO Y A LAS MADRES BIOLOGICAS QUE HAN ACEPTADO EL PRESENTE.



UN SALUDO Y HASTA PRONTO

OS DEJO CON ENLAÇES INTERESANTES:


hijotebusco.8k.com
laveudelsadoptats-catalunya.blogspot.com
adopmundi.com
historiasdeabril.blogspot.com
completandomihistoria.blogspot.com
adopcionpordentro.blogspot.com

miércoles, 4 de mayo de 2011

Enfermetats hereditaries???

La setmana pasada em van fer la revisio medica laboral al treball i la doctora doncs et fa la tipica pregunta. Enfermetats hereditaries?

A lo que jo vaig contestar -no ho se, soc adoptat i nomes se el 50%, perque el meu pare biologic no se sap ni qui es

I ella em va dir

-Per que tots els adoptats busqueu la familia biologica?

-Doncs per poder contestar la pregunta que m'ha fet voste per exemple

-pero ara ja no cal perque amb el teu adn podem saber-ho tot

-ah miri aixo no ho sabia, pero igualment tenim la curiositat natural i la necesitat de trobar les peces del puzle incomplert i com que estem

en el nostre dret busquem.

-Curiositat de que?

-Com seran, d'on ve la nostra sang, el perque de l'abandò, etc...

-Igualment trobo que no es necesari, no ho entenc

-Doncs a mi m'es igual qui ho entengui i qui no, estem en un estat democratic i tothom pot pensar i opinar lliurement. Nomes demano comprensio i respecte pels adoptats tant si busquen com si no busquen.

-Totalment d'acord- Va dir la doctora , i aqui es va acabar la xerradeta.

Realment em toca els nasos per no dir una altra cosa que hi haigi gent tant incomprensiva i poc sensibilitzada.